ΣΩΣΕ ΤΗ ΘΥΕΛΛΑ

Οι δρόμοι στα όνειρά μου ήταν σιγμοειδείς, με τις ήπιες ή απότομες στροφές τους να θυμίζουν τις διακυμάνσεις των αξιών των μεταλλευμάτων και των υγρών καυσίμων· οι συναισθηματικοί μου κλυδωνισμοί, παίρνοντας τη συμβολική μορφή της αργής εξύψωσης του προσώπου μου στον ουρανό ή του απότομου γκρεμίσματος ενός αποκαμωμένου σώματος στη θάλασσα, παρέπεμπαν στην πορεία μιας εξαιρετικά ευμετάβλητης μετοχής· ένα βράδυ, η τροχιά ενός διάττοντα αστέρα μιμήθηκε την καμπύλη που διέγραφε τη δεδομένη χρονική στιγμή η τιμή του ατσαλιού. Στη διάρκεια της ημέρας η κλινική μου εικόνα παρουσίαζε σημάδια στερητικού συνδρόμου· αν μια λέξη με αποσπούσε στιγμιαία απ’ την καθημερινότητα, στροβιλιζόμουν στη δίνη της.