ΜΝΗΜΕΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΟΚΤΑΗΧΑ CD 22(1 CD+1 ΒΙΒΛΙΟ)

Στην ιστορία της Εκκλησιαστικής μουσικής τα Oκτάηχα είναι μέλη από τα ωραιότερα και σπουδαιότερα που αναπτύσσονται πλατύτερα σε σχετικά νεώτερα χρόνια (16ος αι. κ.εξ.). Πρόκειται για μελοποίηση ενός τροπαρίου ή δέσμης διαδοχικών στίχων (συνήθως Ψαλμικών, Πολυέλεοι, Ανοιξαντάρια) άλλοτε κατά τη φυσική διαδοχή και τάξη των οκτώ ήχων (πρώτος, δεύτερος, κλπ.) και άλλοτε κατά ζεύγη κυρίων και πλαγίων (πρώτος - πλάγιος του πρώτου, δεύτερος - πλάγιος του δευτέρου, κλπ.). Από τις περιπτώσεις αυτές, οι λιγότερο συνηθισμένες είναι η οκτάηχη μελοποίηση κατά ζεύγη ήχων και η χρήση ως κειμένου Ψαλμικών στίχων. Από τις πιο γνωστές οκτάηχες συνθέσεις είναι το μέλος του Στιχηραρίου Θεαρχίω νεύματι, κατά ζεύγη κυρίων και πλαγίων ήχων, ειδικότερα στην εκδοχή του Ιακώβου πρωτοψάλτου (†1800) και το κλασικό Θεοτόκε Παρθένε του Πέτρου Μπερεκέτη (ακμή 1680 - 1710/1715). Στις συνθέσεις του είδους πρέπει να προστεθούν και τα λεγόμενα οκτάηχα Συστήματα. Πρόκειται για ένα και μόνο κείμενο, το οποίο μελοποιείται το ίδιο και στους οκτώ ήχους (το γνωστό σύστημα “κατ’ ήχον”). Η τελευταία αυτή περίπτωση είναι ουσιαστικά ανεξάντλητη στην καθόλου εκκλησιαστική μελοποιΐα, καθώς η οκταηχία αποτελεί παντού τη βάση της μουσικής αυτής (και του αντίστοιχου λατρευτικού κύκλου). Oκτάηχα Συστήματα έχουν μελοποιήσει όλοι σχεδόν οι κατά καιρούς εκκλησιαστικοί συνθέτες, παλαιοί και νεώτεροι. (...)