ΑΘΕΑΤΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ζούμε σε μία συγκεχυμένη εποχή· στην εποχή της πληροφόρησης κι όχι της ενημέρωσης· στην εποχή της αμφισβήτησης που δε στηρίζεται στη γνώση, αλλά στην ημιμάθεια ή και την αμάθεια· στην εποχή όπου ίσως και να φυσάει ακόμα ο άνεμος του <<προοδευτισμού>>, που βασικό χαρακτηριστικό του υπήρξε η παραγνώριση και η αποσιώπηση ολόκληρων περιόδων της Ιστορίας μας, γιατί κάποιοι πίστευαν πώς πρέπει ως λαός να διαθέτουμε μνήμη επιλεκτική, να θυμόμαστε μόνον όσα ήθελαν αυτοί οι κάποιοι, τίποτε πέρα από αυτά. Έτσι, επί πολλά χρόνια αποφεύγαμε να μιλήσουμε για τον Μακεδονικό Αγώνα, αυτόν, που κατά τον Ελευθέριο Βενιζέλο, θα 'πρεπε να είναι το Ευαγγέλιο της φυλής μας. Κι έτσι σκεπάστηκαν -αθέλητα ή επίτηδες, ποιος να το ξέρει- πτυχές της Ιστορίας μας που λένε πολλά, που τα λένε όλα: ο ρόλος των γυναικών, των παιδιών, των δασκάλων, των ξενόφωνων, των Ποντίων που πολέμησαν στη Μακεδονία πριν από το 1922, το πόσο υμνήθηκαν από τον λαό μας οι καπετάνιοι του Αγώνα, το τί ακριβώς ήταν η Πελαγονία, πόσο αγωνίστηκε αλλά και πόσο αδικήθηκε από τις συγκυρίες... Το βιβλίο αυτό έρχεται να ρίξει λίγο φως στο σκοτάδι όπου είμαστε βυθισμένοι οι σημερινοί Έλληνες που τόσο εύκολα ξεχνάμε. Ή που έχουμε πεισθεί από κάποιους πως δεν πρέπει να θυμόμαστε από ποιους ακριβώς προερχόμαστε κι από πού ερχόμαστε...