ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ θέλω να γράψω για τη φιλολογική και δημοσιογραφική ατμόσφαιρα της παλιάς Αριστεράς. Πρόκειται για έναν ξεχωριστό κόσμο, που άφησε τη σφραγίδα του στην πνευματική πορεία του τόπου. Την εικόνα της άλλης -της λεγόμενης "αστικής"- πλευράς του δημοσιογραφικού κόσμου, εξίσου σημαντικής, κατέγραψα σε άλλο βιβλίο μου. Έζησα και στις δυο όχθες και είμαι ευτυχής γι' αυτό. Και οι δυο είχαν μια γοητεία που τώρα πια έσβησε στις μέρες μας από τον Τύπο. Ο Ιλυά Έρενμπουργκ, ο μεγάλος Σοβιετικός συγγραφέας και δημοσιογράφος, παρατηρούσε στον πρόλογο των "αναμνήσεών" του: "Εμείς δεν έχουμε ούτε σφεντάμια ούτε πολυθρόνες και ξεκουραζόμαστε απ' τις εξουθενωτικές μικροέγνοιες των διαδρόμων και των δημοσογραφικών γραφείων στο κουπέ ενός βαγονιού ή στο κατάστρωμα. Ίσως να μη γίνεται κι αλλιώς. [...]