Πιστεύω η αυταξία των παρωδιών που δημοσιεύει ο Κοκόλης έγκειται στο γεγονός ότι
δεν πρόκειται για ευκαιριακά ή επικαιρικά στιχουργήματα, όπως συμβαίνει συχνότατα στις κατά καιρούς παρωδίες καβαφικών ποιημάτων. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια συνομιλία, έναν διάλογο με τα πρωτότυπα ποιήματα του Αλεξανδρινού.
Ο Κοκόλης δεν διστάζει να παραθέσει δίπλα σε κάθε παρωδία του τα καβαφικά πρωτότυπα. Η μοιραίως παράλληλη ανάγνωση στην οποία οδηγείται με αυτόν τον τρόπο ο αναγνώστης εξασφαλίζει τα βασικά λειτουργικά στοιχεία της παρωδίας
Για μιαν ακόμη φορά ο Αλεξανδρινός ποιητής Κ. Π. Καβάφης παρέχει την πρώτη ύλη και δανείζει αφειδώς τη μέθοδό του, προκειμένου να μιλήσουν και να σχολιάσουν οι μεταγενέστεροι τη σύγχρονη ζωή. Και ακριβώς σ' αυτή τη διαχρονική αντοχή του έγκειται ένα μεγάλο μέρος της ποιητικής κληρονομιάς που μας άφησε. Βεβαίως, με το ανά χείρας βιβλίο δεν τερματίζονται οι ποιητικές ασκήσεις παρωδιών πάνω στο σώμα της καβαφικής ποίησης. Ο Κοκόλης απλώς προσθέτει, με εντιμότητα και αξιοπρέπεια, ένα γερό λιθάρι στην άγραφη ακόμη ιστορία της νεοελληνικής παρωδίας.