Είναι το πρώτο βιβλίο που εξετάζει ιστορικά, πολιτικά και ανθρωπολογικά τα πολλαπλά κινήματα και τις ποικίλες τάσεις της γαλλικής Αριστεράς από την εποχή του Διαφωτισμού μέχρι σήμερα. Η Αριστερά συνδέεται με την ιδέα της προόδου στο τέλος του 18ου αιώνα, με τα ανθρώπινα δικαιώματα κατά την Επανάσταση, με τον κοινοβουλευτισμό κατά την περίοδο της τιμοκρατικής μοναρχίας, με την καθολική ψηφοφορία του 1848, με τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους στα χρόνια της Γ΄ Δημοκρατίας, με τον εξανθρωπισμό της εργασίας κατά τη διάρκεια του Λαϊκού Μετώπου, με το παιχνίδι της εξουσίας επί προεδρίας Μιτεράν.
Ο Ζυλιάρ διακρίνει τέσσερις Αριστερές: τη φιλελεύθερη, την ιακωβινική, την κολεκτιβιστική, την  ελευθεριακή. Κάθε περίοδος φωτίζεται από τις παράλληλες προσωπογραφίες (κατά τον τρόπο του Πλουτάρχου) του Βολταίρου και του Ρουσσώ, του Ροβεσπιέρου και του Δαντών, του Λαμαρτίνου και του Ουγκό, του Κλεμανσώ και του Ζωρές, έως του Σαρτρ και του Καμύ ή του Μαντές Φρανς και του Μιτεράν.