ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΡΑΣΤΑΚΟΥΕΡΟΣ

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΡΑΣΤΑΚΟΥΕΡΟΣ Το dada γεννήθηκε στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, από μια ηθική απαίτηση, από το βαθύ συναίσθημα ότι ο άνθρωπος, ως κεντρική παράσταση της πνευματικής δημιουργίας, στηρίζει την υπεροχή του σε χρεοκοπημένες έννοιες, σε νεκρά πράγματα, σε αγαθά που αποκτηθήκανε με αισχρό τρόπο (Tristan Tzara). «Ο Ιησούς Χριστός Ραστακουέρος συνοψίζει κατά κάποιο τρόπο τη φιλοσοφία του dada. Ιδιότυπος λυρισμός, ελεύθεροι συνειρμοί, αυτόματη γραφή στα σπάργανά της, διάθεση για πρόκληση, σκεπτικισμός που φτάνει στα όρια του μηδενισμού» (Michel Jarrety). Η παρούσα έκδοση μεταφέρει το τυπογραφικό ύφος του ίδιου του Picabia ως επιμελητή ντανταϊστικών εκδόσεων και την αισθητική του περιοδικού 391 που είχε ιδρύσει ο ίδιος. Ο Francis Picabia (Παρίσι, 1879 – 1953), φίλος του Marcel Duchamp και του Guillaume Apollinaire, ξεκίνησε από την αφηρημένη ζωγραφική, χωρίς να ενταχθεί σε κανένα από τα κινήματα με τα οποία φλέρταρε διαδοχικά (φοβισμό, φουτουρισμό, κυβισμό, ορφισμό). Από το 1913 άρχισε να εκθέτει στη Νέα Υόρκη, όπου γρήγορα καθιερώθηκε ως καλλιτέχνης της αβαν-γκάρντ με τη στήριξη του φωτογράφου Alfred Stieglitz και της επιθεώρησης 291. Ως φόρο τιμής, ονόμασε 391 την ανατρεπτική επιθεώρηση που εξέδιδε ο ίδιος με έδρα τη Βαρκελώνη. Στη διάρκεια του πολέμου, άρχισε να γράφει και ο ίδιος. Το 1918, γνωρίστηκε με τον Tristan Tzara στη Ζυρίχη. Από το 1919, μεταφέρουν τη ντανταϊστική εξέγερση στο Παρίσι, αλλά στην ουσία βάζουν τα θεμέλια του υπερρεαλισμού. Το 1921 ο «Χριστόφορος Κολόμβος της τέχνης» αποκηρύσσει το παρισινό dada ως σοβαροφανές και μοιράζει την υπόλοιπη ζωή του μεταξύ ζωγραφικών αναζητήσεων, κοσμικών εκδηλώσεων, dolce vita στην Κυανή Ακτή και εκθέσεων σε γκαλερί που διευρύνουν το κοινό του.

Κατάστημα: Brainfood